Knekklectric - For Mange Melodia

Det heile startar med fyrverkeriet «Vi er Mindre». I likheit med fleire av låtane vekslar åpningsporet mellom muntre vers og meir melankolske partier. Med Ålesundsdialekt og humoristisk rett-frå-hjartet tekst viser Knekklectric ei leiken side, som står i fin kontrast til den meir seriøse instrumenteringa. Mykje av bandets særegne stil ligg i nettopp desse kvardagslege, ærlege tekstane, og den naturlege og jordnære måten vokalist Johannes Maaseide formidlar på.

Knekklectric er ikkje «berre» progrock. Bandet badar i ein smeltedigel av ulike inntrykk og sjangermessig ligg dei ein plass mellom The Allman Brothers og Motorpsycho. Sjølv med eit såpass samansatt og variert lydbilete som Knekklectric sitt inne med, klarar dei å halde det ryddig og klart igjennom heile plata. Til tross for relativt komplekse låtar og progressive vendingar er mesteparten også lett å fordøye. Ein ting er sikkert, det oser originalitet og kreativitet av heile skiva.

Bandet held spenninga oppe med mykje variasjon i både intensitet og humør. Dette kjem tydeleg fram mot slutten, på låta «Vestkyst». Den startar med ei rolig Grateful Dead-vibe som plutselig utviklar seg til eit deilig og kaotisk mylder av synth og trommer.

Musikken engasjerer meg stort sett heile tida og det einaste som ikkje fell heilt i smak er låta «Stolpekontroll», det svakaste leddet på plata. Låta i seg sjølv er einsformig og vert fort fantasilaus i kontrast til resten av materialet. Eg synes også det er synd at plata berre er 30 minutter lang, då eg gjerne skulle høyrt endå meir av kva Knekklectric har å by på.

I det store og heile er For Mange Melodia ei livlig og uforutsigbar plate med kun nokre få skavanker. Frisk og utforskande progrock, absolutt verdt å sjekke ut!

4/5 TRYNER!

-Jarand Aga Baas